`Ik ben een van de weinigen die het geluk hebben gehad te ontsnappen
aan een dergelijke moordenaar. Het vertellen van dit verhaal is voor mij
een noodzaak en als ik al de moed heb om deze hellegang te reconstrueren,
dan is het vooral opdat rechters geen pedofielen meer vrijlaten halverwege
hun gevangenisstraf wegens 'goed gedrag', en zonder enige waarschuwing.'
Sabine Dardenne is twaalf jaar oud als ze door Marc Dutroux en zijn
handlanger van haar fiets wordt gesleurd, in een busje wordt gedrogeerd en
naar een onbekend huis wordt gebracht. Wat Sabine Dardenne daar moet
ondergaan is vreselijk. Zij moet zich uitkleden, Dutroux doet haar een ketting
om de hals en bindt haar daarmee aan een bed. `Ik zei dat de ketting te strak
zat, maar Dutroux zei dat hij zijn vuist er nog tussen kon steken.' Na een paar
dagen wordt Sabine naar een kelder overgebracht, waar ze in de tijd die volgt
steeds weer wordt lastig gevallen door Dutroux. Aan het eind van haar
gevangenschap krijgt ze gezelschap van Laetitia Delhez en enkele dagen later
worden de meisjes door de politie bevrijd.
Sabine Dardenne heeft acht jaar gewacht om ons te vertellen wat ze heeft
ondergaan. Ik was twaalf en ik fietste naar school is een buitengewone
getuigenis van een ongekend sterke jonge vrouw die tachtig dagen doorbracht
in gevangenschap voordat zij van de dood werd gered. Sabine Dardenne
schreef dit boek opdat de stem van de slachtoffers eindelijk gehoord zal worden
en de fascinatie voor deze monsters voor altijd zal verdwijnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten